[Dhiren]

Zamyśliłem się.

[Aria]

Stanęłam przed drzwiami.  Zawahałam się czy zapukać. W końcu zapukałam ale dość cicho.

[Dhiren]

-Proszę-zawołałem wracając do cichej gry:http://www.tekstowo.pl/piosenka,linkin_park,shadow_of_the_day.html

[Aria]

Weszłam powoli.
-Jesteście głodni. Rosołu wyszło trochę więcej niż chciałam-powiedziałam używając lm. gdy zobaczyłam i Ev i Kishana. Zarumieniłam się lekko.

[Dhiren]

Kishan ochoczo pokiwał głową zmieniając się w człowieka. Uśmiechnąłem się do Arii i skinałem głową. Ev również.

[Aria]

-To chodźcie-powiedziałam miło. I wyszłam.

[Dhiren]

Wyszliśmy. Szturchnąłem Kishana gdy ten zachichotał.

[Dhiren]

Wszedłem padając na łóżko.

[Kimi]

Słychać płacz i wrzaski Kim.
xD
Kimi się maże, bo Jacob nie żyje >.<

[Dhiren]

Ciężko zeskoczyłem z łózka. Krew nadal ciekła bo obroża naruszyła kilka ważnych żył. Wyszedłem.

[Dhiren]

Weszliśmy. Kishan odnalazł guzik i kraty zakryły okna. Wcisnął następny i w połowie pokoju utworzyła się przezroczysta osłona.
-Z wewnętrznej strony można z niej wyjść z zewnętrznej nie.-uśmiechnął się.

[Aria]

Skinęłam głową. Siadłam.
__________________
Niedługo spadam

[Dhiren]

Wypchnął mnie na zewnętrznął stronę.
-Jeśli będę chciał później przejść dam ci znak. Wciśnij wtedy żółty guzik. Tylko nie niebieski.-burknął Kishan siadając obok niej.-Możesz zaczynać Ren.
Skinąłem głową zmieniając się w tygrysa. Natychmiast odsłoniłem kły.

[Aria]

Położyłam się wpatrując się w Renia.

[Dhiren]

Gniewnie kręcąc się okrążałem pokój. Oczy cały czas miałem wbite w Kishana. Czarny tygrys uśmiechał się kpiąco.

[Dhiren]

z/w idę się myć.

[Aria]

___________________
SPk

[Dhiren]

Machnął ogonem.

[Aria]

-Przesadzaliście-powiedziałam z uśmiechem.

[Dhiren]

-Naprawdę?-uniósł się ciężko wychodząc za zasłonę. Wlepiłem w niego wzrok przyciskając brzuch do ziemi. Ogon obijał się o boki. Zaczałem iść w kierunku Kishana. Moje oczy nie były takie jak wcześniej. Teraz dzikie, nieustępliwe, niezależne i dumne. A także hipnotyzujące wręcz. Patrząc w nie nie można oderwać oczu. To było zarazem straszne jak i piękne.